ชุมชนในกรุงเทพฯ
รายได้ลดลง & ถูกเลิกจ้าง
ส่วนใหญ่เป็นลูกจ้างรายวัน มีทั้งอาชีพแม่บ้าน ซาเล้ง เมื่อโควิดมาตำแหน่งที่ไม่จำเป็นนักก็ถูกเลิกจ้าง แม่บ้านที่เคยไปทำความสะอาดที่สำนักงานก็ไม่ต้องไปแล้ว เพราะ work from home กัน จึงมีคนถูกเลิกจ้างเป็นจำนวนมาก ด้วยรายได้ที่น้อยอยู่แล้ว คนที่มีเงินเก็บ ก็มีเพียงเล็กน้อย ไม่อาจอยู่ยงคู่กับโควิดที่อยู่มาหลายเดือนได้ ครั้นจะให้หางานอื่นๆ ก็ใช่ว่าทุกคนจะมีหนทางใหม่ จึงได้แต่ประหยัดกันไป เงินก็ร่อยหรอขึ้นทุกวัน ยิ่งคนไม่มีเงินเก็บ หลายๆคนหากินได้มื้อต่อมื้อก็มี ยิ่งแย่ใหญ่
รับความช่วยเหลือเท่าที่จำเป็น
ด้วยสถานการณ์ที่บีบคั้นเช่นนี้ เราจึงต้องช่วยกันไปก่อน และหากใครมีอาชีพให้พวกเขา พวกเขายินดีมากที่จะทำ หลายๆคนขอรับของแค่พอดีสำหรับช่วงนี้ เพราะยังมีหวังว่าจะไม่กี่วันนี้คงจะหาเงินได้ เอาของที่มีไปช่วยคนอื่นๆ กระจายๆกันไปเถอะ เนื่องด้วยเขารู้ดีว่าคนที่ต้องการคือจำเป็นมากแค่ไหน
อาชีพที่ทำเองได้
มีหลายชุมชนสามารถประกอบอาชีพค้าขายจากบ้านจากชุมชนตัวเองได้ หากเขามีรายได้เพียงพอ ก็ไม่ต้องรอรับของบริจาค เราจึงสนับสนุนด้วยการซื้ออาหารที่แต่ละชุมชนผลิตเองได้ ไปส่งต่อให้อีกคนอีกกลุ่ม ซึ่งต้องการอาหารเพื่อยังชีพอย่างเร่งด่วนและยังไม่สามารถหาเงินเลี้ยงชีพได้ในตอนนี้ เป็นการช่วยสองที่ไปพร้อมกัน และช่วยลดค่าใช้จ่ายในระยะยาวด้วย เพราะหากเราไม่ช่วยให้ชุมชนมีรายได้ สักวันเงินเขาหมด ก็ต้องจัดถุงยังชีพให้เขาเพิ่มอีก
ต่างจังหวัด
แม้เกษตรกรจะสามารถปลูกผลผลิตได้เอง สามารถมีกินได้โดยไม่ลำบาก แต่ก็มีค่าใช้จ่ายต้องดูแล จากการดูแลสวนขนาดใหญ่เพื่อขายผลผลิต แต่พอขายได้น้อยลง ก็ปรับมาปลูกน้อยลง เพื่อผลิตแต่พอดี แต่ก็หมายถึงรายได้ที่น้อยลงด้วย
ปลูกเองกินเอง แล้วขายได้น้อยลง มีผลกระทบอะไรไหม
ปกติเกษตรกรที่บริหารเงินเป็นจะมีเงินเก็บ เหมือนคนเมืองนั่นแหละ แต่พอเจอวิกฤต ขายของไม่ได้ รายได้ไม่เข้านานๆ ค่าใช้จ่ายก็มีเหมือนคนเมือง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ท ค่าเทอมลูก (รวมไปถึงค่าหนังสือ ค่าชุดนักเรียน ค่าอาหาร) ก็อยู่ยากละ เมื่อรายได้น้อยกว่ารายจ่าย เงินเก็บไม่เหลือ ก็จะไปหยิบยืม เริ่มเกิดหนี้ ชีวิตยากขึ้นไปอีก อยู่ง่ายขึ้นในปัจจุบัน แต่อยู่ยากขึ้นในระยะยาว ฟื้นตัวก็ยาก ดังนั้นหากเราเกื้อกูลกันตั้งแต่แรก เท่าที่ทำได้ ก็ช่วยเกษตรกรได้หลายมิติเลย
แหล่งกระจายสินค้าปิดหมด ต้องปรับตัว
จากที่เคยส่งโรงแรม ร้านอาหาร ตลาด พอพวกเขาขายได้น้อยลง เค้าก็ต้องการผลิตผลน้อยลง ส่งออกก็ไม่ได้ ก็ต้องหาทางกระจายสินค้าในรูปแบบอื่น
ค่าใช้จ่ายเกษตรกร กับ คนเมือง
ค่าใช้จ่ายอย่างเช่น ค่าเทอมลูก ค่าน้ำ ค่าไฟ เวลารดน้ำผักก็ใช้ไฟจากปั๊มน้ำนะ
คนต่างจังหวัดมาทำงานในเมืองมีเงินเดือน แต่ก็มีค่าเช่าห้องหรือผ่อนคอนโดผ่อนบ้าน
คนต่างจังหวัดทำเกษตรอยู่บ้านตัวเอง ไม่มีเงินเดือนคอยหล่อเลี้ยง ต้องปลูกผักผลไม้ขาย หากขายไม่ได้ ก็เท่ากับว่าเดือนนั้นไม่มีรายได้ แต่ค่าใช้จ่ายก็ยังหมุนไป
เข้าใจชีวิตเกษตรกร
เกษตรกรไม่มีเงินเดือน หากปลูกข้าว ต้องรอ 4 เดือนถึงได้เงิน ระหว่าง 4 เดือนนั้นสามารถหารายได้จากการปลูกผักผลไม้ หรือขายไข่ได้
เรามีของสดกันเยอะ ให้ทานของสดมีประโยชน์กว่า
ฝากเราอุดหนุนชุมชนหนึ่ง เพื่อให้อีกชุมชนได้มีกิน
เราเป็นตัวเชื่อม เนื่องจากเราทำงานกับหลายชุมชนจึงรู้ว่าที่ไหนขาด ที่ไหนมี ก็แค่นำจากที่หนึ่งไปเติมให้อีกที่หนึ่ง โดยอาศัยการเกื้อกูลจากคนในสังคมมาเติมเต็มให้วงจรนี้เกิดขึ้นได้
ให้คนที่ทำเพื่อสุขภาพของคนทั่วไปอยู่ได้ เราก็จะมีของดีทานไปเรื่อยๆ
รู้จัก..คนต้นน้ำ
กลุ่มส่งเสริมเกษตรกรอู่ทอง จ.สุพรรณบุรี
ผัก ผลไม้ เห็ด ไข่ นานาชนิด
ชาวบ้านทำนาแล้วก็ยังมีปัญหาหนี้สิน เลยรวมตัวกันมาปลูกผักริมรั้วกินได้ ปลูกในบริเวณบ้านของตัวเอง ไม่ได้มีแปลงใหญ่ รวบรวมมาจาก 37 ครอบครัว มีประกันราคาให้เกษตรกร
ชุมชนพูนทรัพย์ จ.กรุงเทพฯ
น้ำพริกนรกกุ้ง น้ำพริกปลาแห้ง น้ำพริกกากหมู
จากชุมชนใต้สะพาน ย้ายมาอยู่เป็นหลักแหล่งมากขึ้นแล้วตั้งชื่อว่า ชุมชนบ้านพูนทรัพย์ มากันจากหลายท้องถิ่น ทําให้มีภูมิปัญญา ความเป็นพื้นบ้านที่หลากหลาย เมื่อนำมาแชร์กัน จึงเกิดเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ
อาหารทะเล จากชุมชนทางใต้
ปลาเค็ม ปลาสามรส ปลาแห้ง ปลาหวาน หมึกแห้ง หอยดอง ใบเหลียง ผักพื้นบ้าน น้ำพริกปลาย่าง น้ำพริกปลาจิ้งจั้ง
ชาวบ้านในหลายจังหวัดทางใต้ ทั้งกระบี่ พังงา ประจวบฯ พัทลุง ชุมพร ระนอง ภูเก็ต สตูล มีอาหารทะเลดีๆ ปรุงดี ต้องการคนอุดหนุน